Günümüzde geçmiştekilerden farklı bir ahlak karmaşası yaşanmakta.
‘İçinde kendini başkasının yerine koyarak davranma dürtüsü varsa, o insan özünde iyi bir insandır’ genellemesi hala doğru ama bu dürtünün harekete geçmesini zorlaştıran çok sayıda yeni neden var.
Bunlardan biri, insanların kendilerini bir başkasının yerinde hayal etmelerinin gitgide zorlaşması. Artık bizimkinden farklı yaşamlarda, bizimkinden farklı uğraşlarda, ne çok insan var !
Bu dağılma, bir başkasının başına gelenin bizim başımıza da gelme olasılığını azaltıyor üstelik. Bu da kendimizi bir başka insanın yerine koyarak düşünme motivasyonumuzu azaltıyor.
Bir diğer neden, günlük yaşamımızdaki sürtüşmeler, gerilimler. Bunlar yüzünden başka birinin yerine kendimizi koymak için gerekli enerji birikememekte. Fiziksel bir yetersizlik söz konusu.
Dayanışmanın yerini gitgide daha fazla para karşılığı desteğin alması da duygularımızı dönüştürüyor.
İletişim araçları ile iç içe yaşadığımız için, üzücü olayları daha doğal ama daha mekanik, daha kaçınılmaz ama daha kendi dışımızda, daha sık ama daha duygusuz algılayışımız bir başka neden.
Bir başka önemli etken ise, artık belki de gerçek kişilerden çok, devlet gibi, banka gibi şirket gibi tüzel kişilerle muhatap olmamızla ilgili. Can acısını bildiği için insan karşısındakinin ayağına basmıyor ama bir şirketle karşı karşıya kaldığımızda kendimizi referans almamız mümkün değil.
Tüzel kişilerin artması ile de kısmen bağıntılı olarak, aidiyetlerimizin kendimizin dışına daha fazla taşması da bu karmaşaya katkıda bulunuyor. Sadece kendimiz adına değil, aidiyetlerimiz adına da tavır almak durumunda kalıyoruz. Hatta bazen aralarında çatışabilen çok sayıda aidiyete sahip oluşumuz karmaşayı daha da arttırabiliyor.
Karmaşanın nedenlerinin bilincinde olarak çözümler üretmenin zamanı geliyor.
