Son gezi yazımda Napoli yakınlarındaki Positano ve Amalfi sahilinden bahsetmiş ve yazının sonunda babama ait bir resmi ekleyeceğimi söylemiştim. Ancak bu değerli resmin yazının sonuna eklenmesine gönlüm razı olmadı ve ayrı bir başlık açtım.
Babam Napoli’ye 1930 – 1940 arasında gidiyor. Gözü kara olduğu için o sırada hala lav püskürten Vezüv yanardağının içine kadar giriyor ve içerideki kratere ayaklarının dayanacağı sıcaklığa kadar yaklaşıyor. Sonra da tripodunu kurup kendi resmini çekiyor. Kıyafeti tam 1930′ları aynsıtıyor. Yerde duran dürbün hala evimizde bir yerlerde.
Bugün bile Vezüv’ün tepesine tırmanmak ha dedin mi yapılabilecek bir şey değil. Babam bunu 1930′larda nasıl yapmış, hem tek başına hem de yanardağ hala aktifken, hayal etmekte zorluk çekiyorum.
Bu resimden bir kaç yıl sonraki bir patlamada bu resmin çekildiği bölge yok oluyor. 1944′de de Vezüv – şimdilik kaydıyla – susuyor.
Yani yukarıdaki resim benzeri kolay bulunabilecek bir resim değil.
Bu resmin bir kopyasını Positano’daki Royal Prisco oteline bıraktım. Sahibi eski resimlere meraklı. Otelde güzel bir yere asacaktır. Babam bu resmine çok değer verirdi. Yaşasaydı, o resmin birer kopyasının Vezüv yakınlarında ve benim web sitemde bulunmasından mutluluk duyardı diye düşünüyorum.
Kemal Bey merhaba,
çok etkilendim hem yazınızdan hem babanızın o yıllardaki cesaretinden.
Elimde aile büyüklerimize ait çok fazla fotoğraf yok malesef. Bazen hayal etmeye çalışıyorum benim yaşlarımda ya da çocukluklarında nasıllardı diey. Nasıl bir evde yaşadılar, odalarıi eşyaları….
Dedem(annemim babası) onu hatırladığım yaşlarda bile bana göre çok yakışıklı bir adamdı. Annem dedemin çok güzel tango yaptığını, dans ettiğini hep söyler ama gerçekten çok merak ediyorum gençliğinde partilerde nasıl eğleniyordu , arkadaşları kimlerdi……Bu soruların cevabı malesef hayal gücümle sınırlı
Bu arada sizden haber bekliyorum yazın görüşmemizin üzerinden çok zaman geçti.
sevgilerimle
banu