22.7.2012′de internette bir habere gözüm ilişti: ‘The Girl From Ipanema’ şarkısının yazılışının 50. yılı imiş. Rio De Janeiro’da o zamanlar 17. yaşında olan çok zarif bir genç kız için yazılmış. Kızın resmini de habere eklemişler.
Bu şarkı beni hep Amerika’da dünyanın çeşitli bölgelerinden gelen öğrencilerle beraber okuyup eğlendiğimiz 1971 yılına götürür. Farklı liseleri ziyaret ettiğimizde, ülke kültürlerinden esinlenen yetenek gösterileri yapardık. Bu şarkı, – o zamanlar demek sekiz yaşındaymış – Şilili bir delikanlı ile Ekvatorlu bir genç kızın hemen her buluştuğumuzda yaptıkları ve çok beğenilen danslarına eşlik ederdi. O nedenle kafamda gençliğimle özdeşleşmiştir.
Yıllar sonra, bir sabah bu şarkıyı duyup şu şiiri yazmıştım: (Şiiri yazışımın üstünden bile en az otuz yıl geçmiş)
THE GIRL FROM IPANEMA
Tek kişilik şiir olur mu?
Olur!
Yalnız kendim için yazdım bu şiiri,
Radyoda o şarkıyı duyunca:
‘The Girl From Ipanema’
***
Kaç kişi bilir ki ülkemde zaten
Bu şarkıyı
Ve en güzel sözcükleri seçebilseydi bile kalemim
Bir uzak akşamı
Bu şarkı ile yaşadığım kadar
Sizlere nasıl yaşatabilirdim?
(Bu şiir, sitemin ’Günlük Niyetine’ bölümünde de yer alıyor)
Ben de en az 30 yıl önce senin bu şarkıdan son derece hissederek bahsetmiş olmanı ve senin için önemini hiç unutmadım, şarkının adını her duyduğumda o günleri hüzün ve mutlulukla hatırladım, Belki o zaman anlayamazdım bir tam şarkının bir uzak akşamın yaşanmasını sağlamasını, şimdi daha iyi anlayabiliyorum