Çocukken, bir gün babamla birlikte kalabalık bir çarşıda alışverişe çıkmıştık. O kalabalık içinde kaybolmaktan korktuğumu hatırlıyorum. Babamın eline sıkı sıkı yapışmış olmalıyım. İlk kez o gün düşündüm başka birinin oğlu da olabilirdim, hatta başka biri de olabilirdim diye…
Çocukken düşünür insan böyle şeyleri, büyüdüğümde hiç aklıma gelmedi. Çok yıllar sonra o kalabalık çarşıda yaşadığım duyguyu hatırlayıp şu dizeleri yazmışım:
BAŞKA BİRİ OLMAK
Başka biri olmak
İlginç bir şey olmalı !
Başka bir ağızdan yiyor
Başka bir burundan soluyorsun
Kaşıdığın kafa bir başkası
Başka bir ayakla atıyorsun adımını
Değişik olaylar anımsıyor
Farklı şeyler amaçlıyorsun
Göbeğin bile bir başka
Ya daha az, ya fazla…
Başka bir eve dönüyorsun akşamları
İlginç bir şey olmalı
Başka biri olmak!
Arada bir de olsa şiire devam etmelisin. Hem başka biri olmadan da yapabilirsin