Bay Hiç Kimse (Mr Nobody) filminde evrenin genişlemesi durup daralmaya başlayınca zaman da geri işlemeye başlıyor.
Zamanda geçmişe yolculuk yapmaktan farklı. Video bandını geriye oynatmak gibi bir şey. Zaman bağıntılı doğa kanunları da tersine dönüyor. Az önce karışan mürekkep ve su kendiliklerinden ayrışıyor. Düşen yaprak dalına dönüyor !
Film hep üzerinde düşündüğüm bir şeyi tekrar çağrıştırıyor. Bellek olmasa değişim olur, zaman diye bir şey olmazdı sanki. Belleğimize ardı sıra yaptığımız kayıtların izidir zaman. Yaprağın düştüğü yerden dalına geri seyahatini hayal edişimize zamanın geri işleyişi yakıştırmasını yapabilsek bile, hem algılarımızdan hem de hayallerimizden bağımsız olarak beynimizde ‘zaman daima ileri doğru geçer’.
Doğa için zamanın geri işleyişini hayal gücümüzle gözümüzün önüne getirebiliriz ama zamanın beynimizde geri işleyişini – örneğin düşüncemizin geriye doğru işlemesini – hayal etmekte dahi çaresiz kalırız.
Bu ‘bölük pörçük’ çağrışımın ardından bir not da filmin sonu için… Madem filmi zamanın geri işleyişi ile bitiriyorlar, ben olsam o sahnenin sonunda filmi – bir süre – sondan başa oynatarak bitirirdim 
